China’s BeiDou, GPS en de strijd om wereldmacht

China’s BeiDou GNSS is nieuwer, heeft meer functies, is nauwkeuriger en heeft meer satellieten in de lucht van meer landen dan het eerbiedwaardige Amerikaanse GPS, volgens Sarah Sewall, Executive Vice President voor Strategische Zaken bij IQT.

Meer nog, het is een voorbeeld van “een nieuwe vorm van grootmachtstrijd die de meeste mensen in de Amerikaanse regering niet herkennen”, zei ze. China biedt superieure precisie, navigatie en tijdsinformatie om zijn diplomatieke, economische en militaire macht te vergroten, en de Verenigde Staten kunnen zich dit gebied van langdurig voordeel niet veroorloven.

In een recente paper gepubliceerd door Harvard’s Belfer Center for Science and International Affairs, “China’s BeiDou: New Dimensions of Great Power Competition,” zetten Sewall en medeauteurs Tyler Vandenburg en Kaj Malden uiteen dat de Chinese versie van GPS deel uitmaakt van een langdurige inspanning om zich aan te sluiten bij de technologische rangen van toonaangevende naties en haar capaciteiten te benutten om geopolitiek voordeel te behalen op vele gebieden.

“Ten eerste zorgt het wereldwijde bereik van BeiDou ervoor dat het Volksbevrijdingsleger niet langer afhankelijk is van het satnav van een andere natie. De Chinese economie – en die van andere landen die op BeiDou vertrouwen – kan blijven functioneren, zelfs als GPS wordt verminderd of geweigerd”, aldus Sewall. “Dit kan de stimulansen van Peking vergroten om andere nationale satellietcapaciteiten aan te vallen.”

“BeiDou is ook een economische stimulans voor de Chinese economie en innovatie. De output van China’s commerciële ruimte- en navigatiedienstenindustrie is in het afgelopen decennium met tientallen miljarden toegenomen, en nieuwe toepassingen zoals precisielandbouw en zelfrijdende auto’s laten geen tekenen van vertraging zien”, vervolgde Sewall.

De focus van Sewall’s paper ligt echter op de manier waarop BeiDou China’s Belt and Road en Digital Silk Road-initiatieven ondersteunt om invloed en hefboomwerking over de hele wereld te verkrijgen. Ze wijst erop dat in gevallen waarin BeiDou de meest nauwkeurige positionerings-, navigatie- en tijdsgegevens (PNT) levert, met name in het mondiale zuiden, China mogelijk in staat is om een groot deel van de economie van een ander land in gijzeling te houden.

Het BeiDou-constellatie heeft meer satellieten dan GPS of elk ander systeem. Het heeft ook meer dan tien keer zoveel bewakingsstations in andere landen ingezet voor GPS. Hierdoor is BeiDou’s nauwkeurigheid op veel plaatsen, met name in de ontwikkelingslanden, veel beter.

Haar beoordeling van de technische superioriteit van BeiDou kreeg onlangs onverwachte steun van een overheidsadviesraad over GPS. Het rapporteerde dat “de capaciteiten van GPS nu aanzienlijk inferieur zijn aan die van China’s BeiDou”, en drong er bij de administratie op aan om het Amerikaanse leiderschap op dit gebied te herstellen.

Doordat het nieuwer en geavanceerder is, wordt het voor China gemakkelijker om andere landen aan te moedigen BeiDou-signalen te gebruiken en gespecialiseerde apparatuur aan te schaffen, vooral wanneer apparatuuraankopen zwaar gesubsidieerd worden door de Chinese overheid.

Dit is belangrijk omdat systemen zoals GPS en BeiDou meer bieden dan alleen aanwijzingen naar de dichtstbijzijnde koffieshop. Hun nauwkeurige PNT-signalen worden gebruikt voor alles, van het synchroniseren van mobiele netwerken en industriële machinebesturingen tot het tijdstempelen van financiële transacties en het coördineren van elektriciteitsnetten. GPS wordt “het stille nutsbedrijf” genoemd omdat signalen in bijna elke technologie worden gebruikt.

“Het is voor regeringsleiders in de ontwikkelingslanden erg moeilijk om gediscounteerde infrastructuur en kansen voor economische ontwikkeling af te slaan”, zei Sewall. “Zelfs als ze weten dat het koppelen van die infrastructuur aan Chinese signalen de CCP [Chinese Communistische Partij] in de toekomst een aan/uit-schakelaar voor hun economie kan geven.”

Het Westen en de Verenigde Staten in het bijzonder worden geconfronteerd met uitdagingen bij het confronteren van de inspanningen van China met BeiDou, volgens Sewall.

“Velen in de regering zien nationale macht gelijk aan militaire macht, maar dat is een smalle en onvoldoende formulering, vooral in de 21e eeuw”, zei Sewall. “Amerikaanse functionarissen onderschatten de inspanningen van China om commerciële technologische afhankelijkheden in het buitenland te creëren. De Verenigde Staten hebben een vacuüm achtergelaten in de ontwikkelingslanden dat onze industrie blijkbaar niet kan vullen in het licht van de concurrentie van Chinese bedrijven die zwaar worden ondersteund door hun overheid.”

Sewall beschrijft een Chinese “tech-stack” die wordt geëxporteerd en BeiDou-services omvat als onderdeel van Belt and Road en Digital Silk Road. Het bestaat uit een hiërarchie van apparatuur die netwerkkabels, servers en mobiele telefoons omvat.

“We hebben echt geen democratische benadering om buitenlandse landen te helpen betekenisvolle technologiekeuzes te maken. We lopen het risico wereldwijde infrastructuur aan China over te dragen als we er niet in slagen westerse bedrijven te helpen hun eigen geïntegreerde producten en diensten aan te bieden aan de ontwikkelingslanden”, zei ze.

Als we deze nieuwe vorm van grootmachtstrijd erkennen, zou Amerika gemakkelijk China kunnen overslaan op gebieden als satellietnavigatie, aldus Patrick Diamond, lid van de Advies

raad van de President over GPS.

“We zouden GPS met hogere nauwkeurigheid kunnen bieden en signalen veel veiliger kunnen maken via internetgeleverde authenticatie”, zei Diamond. “We zouden complementaire terrestrische systemen aan GPS kunnen aanbieden die andere naties hun eigen soevereine bron van precieze tijd en locatie zouden geven, terwijl we tegelijkertijd samenwerken met onze signalen vanuit de ruimte.”

“Effectief concurreren met China in de komende decennia vereist dat Amerikanen holistischer gaan denken”, zei Sewall, “van het realiseren dat GPS niet alleen over militaire en ruimtevaart gaat, tot het begrijpen dat nationale macht meer is dan het vermogen om oorlog te voeren.”